Koty od wieków towarzyszą człowiekowi – jako strażnicy domowego ogniska, niekiedy uparte indywidualistki, ale zawsze obecne gdzieś obok. Ich wyjątkowa natura sprawiła, że zyskały nową rolę – terapeutyczną. Felinoterapia, czyli terapia z udziałem kotów, to jedna z form animaloterapii, która zyskuje coraz większą popularność w placówkach edukacyjnych, ośrodkach terapeutycznych i domach prywatnych. I trudno się dziwić – kontakt z kotem może przynieść więcej dobra, niż mogłoby się wydawać.
Czym jest felinoterapia?
Felinoterapia to metoda wspomagająca terapię psychologiczną, pedagogiczną czy rehabilitacyjną, w której aktywnie uczestniczy kot. Nie jest to jednak przypadkowy kot z podwórka – mowa o specjalnie przygotowanych, łagodnych i zsocjalizowanych zwierzętach, które dobrze reagują na obecność ludzi i odnajdują się w kontaktach z dziećmi, seniorami czy osobami z niepełnosprawnościami.
Dlaczego kot?
Koty mają niezwykłą zdolność odczytywania ludzkich emocji – są czułe, ale nie nachalne. Dają poczucie bliskości bez presji. Dodatkowo ich mruczenie nie tylko koi zmysły, ale… działa fizycznie na organizm! Badania pokazują, że dźwięki w zakresie 20–140 Hz (a w takim właśnie „pracują” koty podczas mruczenia) mogą wpływać na regenerację tkanek, poprawę krążenia i redukcję napięcia mięśniowego.
Korzyści z felinoterapii
🐾 Obniżenie poziomu stresu i lęku – głaskanie kota obniża poziom kortyzolu, a kontakt ze zwierzęciem uruchamia produkcję oksytocyny – hormonu bliskości.
🐾 Wsparcie w terapii depresji i samotności – dla wielu osób kot staje się towarzyszem dnia codziennego, który nie ocenia, nie pyta, ale po prostu „jest”.
🐾 Rozwijanie empatii i odpowiedzialności – zwłaszcza u dzieci i młodzieży, które uczą się uważności i delikatności wobec drugiej istoty.
🐾 Wzmacnianie motywacji w rehabilitacji – kontakt z kotem może zachęcać do ruchu, zabawy, mówienia (u dzieci z mutyzmem wybiórczym czy osób po udarach).
Dla kogo felinoterapia?
Z felinoterapii korzystają:
– dzieci z zaburzeniami rozwojowymi (m.in. autyzm, ADHD),
– osoby starsze, cierpiące na demencję lub chorobę Alzheimera,
– osoby z depresją i zaburzeniami lękowymi,
– dzieci i młodzież przeżywające trudności emocjonalne,
– osoby w trakcie rehabilitacji fizycznej lub psychicznej.
Felinoterapia to nie magia – to bliskość, która leczy.
Czasem wystarczy kilka chwil z ciepłym, futrzanym towarzyszem, by świat stał się trochę lżejszy.
