Miłość do siebie

Dlaczego warto uczyć się akceptacji i troski o siebie

Miłość do siebie to jedno z najczęściej używanych, a jednocześnie najbardziej niezrozumianych pojęć we współczesnej psychologii. Dla wielu brzmi jak pusty slogan, coś zarezerwowanego dla wybranych, silnych, pewnych siebie ludzi. Tymczasem prawdziwa miłość do siebie jest czymś znacznie głębszym i bardziej uniwersalnym. Jest podstawą zdrowego funkcjonowania emocjonalnego, psychicznego i społecznego.

I — co najważniejsze — jest dostępna dla każdego.

Czym naprawdę jest miłość do siebie?

Miłość do siebie to świadoma akceptacja swojej osoby. To umiejętność zauważania swoich potrzeb, granic, emocji i traktowania siebie z szacunkiem, troską i życzliwością — także wtedy, gdy popełniamy błędy lub przeżywamy trudności.

Miłość do siebie nie oznacza egoizmu, narcyzmu ani przekonania o własnej wyższości.
To raczej ciche, wewnętrzne przekonanie:
„Jestem ważny. Moje uczucia się liczą. Zasługuję na szacunek — także od siebie samego.”

Dlaczego miłość do siebie jest tak ważna?

Miłość do siebie wpływa na wszystkie obszary naszego życia:

• Relacje z innymi — Kiedy akceptujemy siebie, potrafimy budować zdrowsze, bardziej autentyczne relacje, oparte na wzajemnym szacunku, a nie na lęku czy zależności.

• Radzenie sobie z kryzysami — Osoby, które potrafią być dla siebie życzliwe, lepiej radzą sobie w trudnych momentach. Potrafią wyciągać wnioski bez nadmiernego obwiniania siebie.

• Poczucie własnej wartości — Miłość do siebie wzmacnia poczucie, że jesteśmy „wystarczająco dobrzy” niezależnie od osiągnięć czy opinii innych.

• Zdrowie psychiczne — Brak samoakceptacji jest jednym z czynników ryzyka depresji, lęków czy wypalenia zawodowego. Umiejętność wspierania siebie działa ochronnie na naszą psychikę.

Jak budować miłość do siebie?

Miłość do siebie nie przychodzi „z dnia na dzień”. To proces, który wymaga uważności, cierpliwości i praktyki. Oto kilka kierunków:

• Samoobserwacja bez oceny: Zamiast krytykować się za każdą emocję czy myśl, warto przyjąć postawę ciekawości: „Dlaczego tak się czuję?” „Czego teraz potrzebuję?”

• Praktyka życzliwości: Spróbuj mówić do siebie tak, jak mówiłbyś do przyjaciela w trudnej sytuacji. Z wyrozumiałością, a nie z krytyką.

• Ustanawianie granic: Uczenie się mówić „nie” tam, gdzie przekracza się nasze potrzeby lub wartości, to akt szacunku dla samego siebie.

• Świętowanie małych sukcesów: Docenianie siebie nawet za drobne kroki buduje pozytywny obraz własnej osoby.

• Akceptacja własnej niedoskonałości: Nie musimy być perfekcyjni, aby zasługiwać na własną miłość. Wystarczy być sobą.

Kiedy warto szukać wsparcia?

Budowanie relacji z samym sobą może być trudne — zwłaszcza jeśli wynieśliśmy z przeszłości wzorce krytycyzmu, odrzucenia czy warunkowej akceptacji.
W takich sytuacjach warto sięgnąć po wsparcie psychoterapeuty.
Rozmowa w bezpiecznej, nieoceniającej przestrzeni może stać się początkiem procesu odbudowywania zdrowej, czułej relacji ze sobą.

W Reatrybucji wierzymy, że każdy zasługuje na to, by być dla siebie przyjacielem.
Nie narzucamy gotowych rozwiązań.
Pomagamy odnaleźć własną drogę do samoakceptacji i troski o siebie — małymi krokami, w Twoim tempie.

Bo miłość do siebie to nie luksus.
To Twoje prawo.
Twoje naturalne źródło siły.
Twój fundament.